Vivre Sa Vie (1962)

Genç bir fahişenin kısa yaşamının hikâyesini bölüm bölüm anlatan Hayatını Yaşamak, Jean-Luc Godard’ın olgunluk dönemi başyapıtlarının ilkidir. En iyi eserlerinin çoğu gibi, bu film de alabildiğine analitik ve alabildiğine duyumsal olmasının yanı sıra, Contempt (1963) ve Pierrot le fou’nun (Çılgın Pierrot, 1965) renkli yaz manzaralarıyla tezat oluşturacak şekilde sade ve soğuk bir güzelliğe erişir. Vivre sa vie: Film en douze tableaux’nun başlıca referans noktaları, yönetmenler Carl Theodor Dreyer ve Robert Bresson’ın katı tinselliğinin yanı sıra, yitirilmiş sessiz sinema cennetidir. Kadın kahramanın (Anna Karina), Dreyer’in sessiz film klasiği Jeanne d’Arc’ın Tutkusu’nu izlerken kendi şehit edilişini önrdüğü sahnede, bu iki unsur en çarpıcı şekilde bir araya gelir. Dreyer alıntısı, filmi sağlamlaştıran birçok yarı-özerk metinden biridir (müzik dolabından bir balad, fahişelik üzerine bir kitap, filozof Brice Parain’le bir tartışma ve Poe’nun The Oval Portrait’i dahil); film ayrıca 12 bölüme ve kameranın kaydettiği bir dizi farklı biçimsel birime bölünmüştür. Örtüşen ama birbirine uymayan kalıplarla düzenlenmiş bu unsurlar filmin ana üslubu, dilin yükü ve Godard’ın baş kadın oyuncuyla ilişkisi gibi konularla ilgili yan yorumlara yol açar. Annan karina’nr büyük sessiz film yıldızlarının yüzü kadar ilginç yüzü, Vivre sa vie: Film en douze tableaux’nun çeşitli bölümlerini durağan uyuma kaptırmaksızın sağlamlaştırır.