Mira Nair, ya Salaam Bombay’’ın (Selam Bombay, 1988) sokak çocukları ya da zengin fantezisi Kama Sutra (1996) aracılığıyla Hindistan’daki yaşamı radikal bir biçimde farklı açılardan ele aldı. Ancak Muson Düğünü, tüm filmleri içinde en canlısı olmasının yanı sıra nispeten daha az karmaşık anlatımı ve evrensel konusu sayesinde belki de duygusal açıdan en tatmin edici olanı. Çoğu zaman tek bir sahnenin akışı içinde İngilizce’den Hintçe’ye, sonra da Pencap diline kayıveren Muson Düğünü, romansın gizemleri ve zayıflıkları söz konusu olduğunda, dilin ve arka planın yersizliğini steriyor. Üst sınıf bir ailenin dağılmış üyeleri, dünyanın dört bir yanından bir düğün için Hindistan’a döner. Ne var ki düğün öncesindeki karmaşık günlerde ilişkiler fiyaskoyla sonuçlanır, yenileri kurulur ve uzun süredir bastırılan aile sırları en sonunda su yüzüne çıkar. Muson Düğünü, aslında oyuncuları ve hareketi bulanık bir sisin ardında gizleme eğilimi olan ve genelde dudak bükülen dijital video formatında çekilmiş. Ancak bu filmde dijital video, rengarenk dekorları daha da canlandırıyor; el kamerası çekimleri de uyumsuz karakterlerin sürekli telaşını yakalama konusunda çok yararlı olmuş. Çocuk istismarını içeren yan öykü biraz zorlama kalsa da genel olarak film, aşkın filizlenmesini muhteşem bir şekilde yüceltiyor.
7.4
1970-01-01 01:00:01 MrBoto
Yorum Yapın / Bilgi Verin
×

× Şikayet Konusu:


×
Yorum


alıcı:konu: mesaj:
Tek Tuşla Bağlan...×