Loulou (1980)

Arlette Langmann ve Fransız gerçekçi Maurice Pialat'nın çığır açan bu filmi, ilişkilerin dinamiklerine cinsellik açısından dürüst (ve muhtemelen iç gıcıklayıcı) bir bakış rünümü altında, Fransız toplumunun keskin bir eleştirisidir. Filmin kalıcı değeri bunun çok ötesindedir. Filmin sıradan öyküsü, dolambaçlı ve biraz kafa karıştırıcı olmakla birlikte, bütünlüğü son derece başarılı bir biçimde korunan bir hikâyenin çatısını oluştur. Nelly (Isabelle Hupert), yontulmamış kocasını (Guy Marchard), tembel eski mahkûm Loulou (sert ama hassas haydut rolünde son derece inandırıcı olan Gerard Depardieu) için terk eder. Loulou çalışmak yerine çalar. Nelly çalışır ama pek azı belli olan çeşitli sebeplerle, eski kocasına dönüp durur. İngilizce tercümenin niteliği yer yer farklılık sterse de doğaçlama gibi duran diyaloglar yine de farklı ve inandırıcıdır. Nelly'nin kısa ve öz bir biçimde ortaya koyduğu üzere, bir kadının onu "s*ken bir aylağı, sinir eden zengin bir adama tercih edeceği" fikri, o dönem için şoke ediciydi. Yirmi yıl sonra filmin dili hâlâ aynı ölçüde keskin ve açıktır ve tam da bu nedenle son derece güzeldir. Montajda kullanılmayan, Huppert'in park etmiş iki aracın arasında kaybolduğu sahnenin yanı sıra "yatak kırma" sahnesiyle ünlenen Loulou, ilgi çekici usta işi ve tam anlamıyla yetişkinlere yönelik bir filmdir.