Damsel (2018), David Zellner ve Nathan Zellner tarafından yazılıp yönetilen, mizahi ve alışılmadık bir batı türü filmi olarak öne çıkıyor. Robert Pattinson ve Mia Wasikowska'nın başrolleri paylaştığı film, klasik batı temalarını tersine çevirerek, beklenmedik şekilde karmaşık ve eğlenceli bir hikaye sunuyor. Geleneksel "prens ve prenses" hikayelerine göndermelerde bulunarak, batı sinemasına yeni bir soluk getiren Damsel, aynı zamanda toplumsal ve bireysel izolasyon, beklenmedik güç dinamikleri gibi temalar üzerine de derinlemesine bir keşif yapıyor.
Konu Özeti
Film, Samuel Alabaster (Robert Pattinson) adlı bir adamın, nişanlısı Penelope’yi (Mia Wasikowska) kurtarmak için yaptığı yolculukla başlar. Samuel, Penelope’yi bir kabile tarafından kaçırıldığını iddia eder ve onu kurtarmak amacıyla yola çıkar. Ancak, Penelope'nin durumunun göründüğü gibi olmadığı, hikaye ilerledikçe daha net bir şekilde ortaya çıkar. Samuel, Penelope’yi kurtarmak için Parson Henry (David Zellner) adlı bir rahipten yardım alır. Ancak, ilk bakışta kahraman gibi görünen Samuel ve rahip, aslında oldukça eksik karakterlerdir ve hikaye boyunca samimiyet ve cesaretleri sorgulanır.
Samuel ve Parson Henry, Penelope’yi bulur ve ona kurtuluşu teklif ederler. Ancak, Penelope’nin bu teklife ne kadar soğuk ve dirençli olduğu ortaya çıkar. Penelope, kesinlikle kendi yolunu çizen, bağımsız bir kadındır. Onun gözünde, tüm bu kurtarma hikayesi bir yanılsamadan ibarettir. Filmin ortalarına gelindiğinde, Penelope’nin özgürlüğü ve Samuel'in ona olan aşkı arasındaki denge bozulur. Penelope’nin durumu, izleyicilere ana karakterin zorluklarını ve hayal kırıklıklarını yeniden değerlendirme fırsatı sunar.
Sonraki aşamada, Penelope, özgürlüğüne kavuşmanın çok daha karmaşık olduğunu keşfeder. Samuel ve Henry’nin yanı sıra, Penelope'nin kararlılıkla uzak durduğu Rufus (Nathan Zellner) gibi karakterler de hikayeye dahil olur. Tüm bu erkek figürleri, Penelope’yi kurtarmak veya onunla evlenmek isteyen kişiler olarak betimlenir, ancak her biri kendi arzuları ve egoları tarafından yönlendirilir. Sonunda, Penelope ve Samuel arasındaki ilişki tamamen çözülür ve film bir "kurtuluş" değil, daha çok bir gerçekle yüzleşme olarak tamamlanır.
Penelope, tüm erkek figürleri reddedip kendi yolunu seçer. Bu, modern sinemada kadın karakterlerinin genellikle pasif ve kurtarılmaya muhtaç olarak gösterildiği klişelere doğrudan bir başkaldırıdır. Filmin sonu, Penelope'nin kişisel özgürlüğünü ilan etmesi ve samimi bir şekilde tüm bu kurtarma çabalarına son vermesiyle noktalanır. Film, kadınların kendi kaderlerini tayin etme hakkını vurgularken, aynı zamanda bireysel özgürlüğün ne kadar pahalıya mal olabileceğini de gösterir.
Tematik Çözümleme
-
Bağımsızlık ve Özgürlük: Penelope, kendi özgürlüğü ve bağımsızlığı için mücadele eder. Erkeklerin onu kurtarma çabalarına karşı durur ve kendi kararlarını alır.
-
Erkek Egoları ve Egemenlik: Samuel ve diğer erkek karakterler, kendi egoları ve arzuları doğrultusunda hareket ederler. Bu durum, kadınların pasif figürler olarak sunulmasına karşı bir eleştiridir.
-
Kadınların Kendisini Kurtarma Hikayesi: Penelope, bir "damsel in distress" (kurtarılmaya muhtaç kadın) değildir; o, kendi hikayesinin kahramanıdır.
-
Hikaye Anlatımı ve Mizah: Film, batı türünün alışılmadık bir versiyonunu sunar. Mizahi anlatım, dramatik olayları ve karakter gelişimlerini dengeleyerek izleyiciyi şaşırtır.
-
Romantizm ve İlişkiler: Samuel’in aşkı, batı sinemasındaki romantik klişeleri alt üst eder. Penelope’nin bu aşkı kabul etmeyişi, ilişkilerin geleneksel anlatımlarına karşı bir duruştur.
-
Sadık ve Bağımsız Kadın Temsili: Penelope’nin bağımsızlığı, kadın karakterlerin geçmişteki pasif rollerinden bir kopuşu simgeler.
-
Toplumsal ve Bireysel İzolasyon: Film, her karakterin kendi içsel izolasyonuyla yüzleşmesini konu alır. Penelope’nin yalnızlığı, toplumun dayattığı normlara karşı duruşunun bir sonucudur.
-
Moral Çöküşü ve İçsel Yüzleşmeler: Samuel ve Henry, dışsal başarılarıyla gururlanabilirken, içsel bir boşluk ve yalnızlık hissi taşırlar.
-
Yolculuk ve Kişisel Gelişim: Filmdeki yolculuklar, karakterlerin fiziksel değil, ruhsal yolculuklarıdır. Her karakter kendi kimliğiyle yüzleşir.
-
Doğa ve Manzara: Doğanın genişlikleri ve güzellikleri, karakterlerin yalnızlıklarıyla tezat oluşturur. Manzara, duygusal bir arka plan olarak işlev görür.
Soundtrack ve Box Office Bilgisi
Film müziği, The Octopus Project tarafından bestelenmiş ve Russell Mael (Sparks grubu) da müziklerde yer almıştır. Damsel’ın müzikleri, batı türünün nostaljik tonlarını modern bir dokunuşla harmanlar ve filmdeki absürd mizahı pekiştirir.
Film, sınırlı bir vizyonla gösterime girdi ve büyük gişe başarıları elde etmedi. Ancak sinemaseverler ve eleştirmenler tarafından genellikle olumlu bir şekilde değerlendirilmiştir. Damsel, Sundance Film Festivali gibi bağımsız film festivallerinde dikkat çekmiştir.
Eleştiriler ve İzleyici Yorumları
Eleştirmenler, Damsel'ı, mizahi ve dramatik unsurları ustaca harmanlayan bir film olarak övdü. Ancak bazı izleyiciler, filmdeki ağır tempoyu ve düşük temposunu eleştirdi. RogerEbert.com'da, film "batı türünü mizahi bir şekilde yeniden tanımlıyor" olarak değerlendirildi
Damsel, modern batı sinemasının sınırlarını zorlayan, toplumsal eleştirilerle bezeli bir yapımdır. Klasik erkek kahraman arketipine karşı geliştirilen güçlü kadın karakteri, filmin en dikkat çekici yönüdür. Bu film, yalnızca bir batı filmi değil, aynı zamanda toplumsal normlara, kadın haklarına ve özgürlüğüne dair önemli bir mesaj taşır.
